Zelfs de meest ervaren bierkenners vinden het lastig om de verschillen tussen Porter en Stout aan te wijzen. Eerlijk gezegd lijken deze stijlen erg op elkaar en is er een grote overlap. Laten we in de geschiedenis duiken om meer te weten te komen.
Een vergeten techniek
Porter bestaat al sinds de 18e eeuw. Het werd gemaakt met voornamelijk bruine mout. Deze zijn geproduceerd met een enigszins vergeten techniek waarbij de mout niet werd geroosterd, maar tot een donkerdere kleur werd geëest. Omdat dit geen invloed had op het diastatische vermogen (het omzetten van zetmeel in suiker) kon het tot 100% benut worden.
Tegenwoordig worden de meeste Porters gemaakt met gebrande mouten, met kleuren tot 1000 EBC. Omdat deze mouten weinig tot geen diastatisch vermogen hebben, heb je voor de omzetting van de suikers een basismout nodig, zoals Ale, Lager of Munich. Veel recepten voegen voor de smaak ook karamelmout toe.
Geen exacte wetenschap
Stout is verbonden met Porter, maar is meestal iets zwaarder in alcohol, ingrediënten en kleur. De oorspronkelijke term Stout Porter verwijst naar dat feit. Het bier werd voor het eerst gebrouwen in Londen in de eerste helft van de twintigste eeuw. Porters hebben over het algemeen een scala aan smaken van chocolade, koffie en karamel, terwijl Stouts de meer gebrande koffiekwaliteiten hebben.
Dit is echter geen exacte wetenschap. Veel Porters gebruiken donker gebrande mouten die oplopen tot 1400 EBC, terwijl enkele van de grootste Stout-producenten geroosterde (ongemoute) gerst gebruiken. Het is dus echt aan de brouwer om te beslissen welke route hij zal volgen. Als je een authentieke, historische Porter wilt brouwen, probeer dan onze Platinum Swaen Brown Porter.